|
Z małymi dziećmi ćwiczenia prowadzone są w formie zabawowej. Skuteczną i atrakcyjną formą ćwiczeń aparatu mowy są zabawy fabularyzowane w czasie których dzieci naśladują za pomocą warg i języka ruchy zwierząt czy różne czynności.
Ćwiczenia usprawniające wargi
• Balonik - nadymanie policzków, usta ściągnięte (dla urozmaicenia bawimy się w baloniki, które pękają przekłute palcami ).
• Całuski - usta układamy w "ciup" i cmokamy posyłając do siebie buziaki.
• Niejadek - usta wciągamy w głąb jamy ustnej.
• Zmęczony konik - parskanie wargami.
• Podwieczorek pieska - chwytanie ustami drobnych cukierków, chrupek, kawałków skórki chleba, itp.
• Kto silniejszy? - napinanie warg w pozycji rozciągniętej. Dwie osoby siedzące naprzeciw siebie trzymają ustami kartkę papieru i każdy ciągnie w swoją stronę. Uwaga - dajmy dziecku szansę wygrania zawodów.
• Rybka - powolne otwieranie i zamykanie warg tworzących kształt koła, zęby "zamknięte"
• Świnka - wysuwanie obu warg do przodu, udając ryjek świnki.
• Wąsy - wysuwanie warg jak przy wymawianiu u, położenie na górnej wardze słomki lub ołówka i próby jak najdłuższego utrzymania.
• Drzwi do domu - buzia to domek krasnoludka, a wargi to drzwi do domku. Pokaż jak wargi ściągnięte do przodu, otwierają się i zamykają.
• Straż pożarna - wyraźne wymawianie samogłosek w parach: e o, i u, a u
• Suszarka - utrzymywanie przy pomocy warg słomki, wciąganie powietrza nosem, wydychanie przez słomkę na dłoń (odczuwanie ciepłego powietrza).
• Pojazdy - naśladowanie poprzez wibrację warg warkotu motoru, helikoptera.itp.
Ćwiczenia usprawniające język (pionizacja)
• Dotykamy palcem lub zimną łyżeczką podniebienia tuż za górnymi zębami, nazywając je zaczarowanym miejscem, parkingiem itp.. w którym język (krasnoludek, samochód) powinien przebywać, gdy mamy zamkniętą buzię.
• Przytrzymywanie czubkiem języka przy podniebieniu rodzynek, pastylek pudrowych, cukierków halls (z wgłębieniem w środku) itp.
• Zlizywanie nutelli, mleka w proszku itp. z podniebienia przy szeroko otwartych ustach.
• Konik jedzie na przejażdżkę - naśladowanie konika stukając czubkiem języka o podniebienie, wydając przy tym charakterystyczny odgłos kląskania.
• Winda - otwórz szeroko buzię, poruszaj językiem tak, jakby był windą - raz do góry, raz do dołu.
• Karuzela - dzieci bardzo lubiš kręcić się w koło, twój język także. Włóż język między wargi a dziąsła i zakręć nim raz w prawą, raz w lewą stronę.
• Chomik - wypycha policzki jedzeniem, a ty pokaż jak można wypchnąć policzki językiem, raz z prawej raz z lewej strony.
• Malarz - maluje sufit dużym pędzlem. Pomaluj pędzlem (językiem) swoje podniebienie, zaczynając od zębów w stronę gardła.
• Młotek - wbijamy gwoździe w ścianę. Spróbuj zamienić język w młotek i uderzaj o dziąsła tuż za górnymi zębami, naśladując wbijanie gwoździa.
• Żyrafa - ma długą szyję, wyciąga mocno szyję do góry. Otwórz szeroko usta i spróbuj wyciągnąć język do góry, najdalej jak potrafisz.
• Słoń - ma długą trąbę i potrafi nią wszędzie dosięgnąć. Ciekawe czy potrafisz dosięgnąć językiem do ostatniego zęba na górze i na dole, z prawej i lewej strony.
Ćwiczenia żuchwy
• Zamykanie i otwieranie domku - szerokie otwieranie ust, jak przy wymawianiu głoski a, zęby są widoczne dzięki rozchylonym wargom.
• Grzebień - wysuwnie żuchwy, zakładanie i poruszanie dolnymi zębami po górnej wardze. Cofanie żuchwy, zakładanie i poruszanie górnymi zębami po dolnej wardze i brodzie.
• Krowa - naśladowanie przeżuwania.
• Guma do żucia - żucie gumy lub naśladowanie.
Ćwiczenia podniebienia miękkiego
•Zmęczony piesek - język wysunięty z szeroko otwartych ust, wdychanie i wydychanie powietrza ustami.
• Chory krasnoludek - kaszlenie z językiem wysuniętym z ust.
• Balonik - nabieranie powietrza ustami, zatrzymanie w policzkach, następnie wypuszczanie nosem.
• Biedronka, parasol, sukienka itp. - przysysanie kolorowych kółeczek poprzez wciąganie powietrza przez rurkę i przenoszenie na obrazek biedronki...
• Śpioch - chrapanie na wdechu i wydechu. Kukułka i kurka - wymawianie sylab: ku - ko, ku -ko, uku - oko, uku - oko, kuku - koko, kuku - koko.
• Chory krasnoludek - zabawa fabularyzowana
Krasnalek był chory i leżał w łóżeczku i przyszedł pan doktor
* Jak się masz krasnalku?
Krasnalek kaprysi, ziewa, nie chce jeść, nie chce pić. Chyba się przeziębił:
* Ziewa szeroko z opuszczoną nisko dolną szczęką: aaaaaaaaaa
* Nie chce jeść i bardzo chudnie: wciąganie policzków
* Kaszle: z wysuniętym na zewnątrz językiem
* Chętnie ssie smoczek: naśladowanie odruchu ssania
* Bardzo marudzi: mmmm (murmurando)
Wzywamy pogotowie, pogotowie jedzie: eo, eo, au, au, ay, ay, iu, iu,yu, yu
Pan doktor zaleca:
* Płukanie gardełka (gulgotanie)
* Połykanie pastylek (naśladowanie połykania)
* Oglądanie gardła w lusterku (podczas wymawiania samogłosek)
Krasnalek zmęczony zabiegami ziewa (szeroko), ziewa i usypia:
* Chrapie (na wdechu)
* Chrapie (na wydechu)
Budzi się. Będzie brał inhalacje:
* Zaciska na przemian dziurki nosa (w tym czasie oddycha wolną dziurką)
* Wdycha powietrze nosem - wydycha ustami.
Krasnalek czuje się już lepiej - sprawdza czy gardło go jeszcze boli
Trzyma ręką gardło i wymawia sylaby (przy szeroko otwartych ustach):
ga go ge gu gy, ga go ge gu gy, ka ko ke ku ky, oko eke uku aku
ago ego ugu ogo
Zdrowy krasnoludek ma apetyt, zamyka usta i żuje coś smacznego (naśladowanie żucia).Po posiłku krasnal dostał czkawki:
Ap-ap, op-op, up-up, ep-ep, yp-yp, ip-ip.
Kiedy czkawka minęła postanowił pobawić się kolorowymi skrawkami papieru, które zdmuchiwał z blatu stołu. Papierki frunęły daleko, bo krasnal dmuchając na nie mówił: pa, po, pe, pi, pu, py (moment zwarcia przy p przedłużyć). Kiedy buzia mu się zmęczyła postanowił dmuchać na papierki przez nos. |
|
Tam, gdzie Morze Egejskie wdziera się zatoką w ateński ląd, stał zagubiony w błękicie nocy mały chłopiec. Z gniewem podnosił mokre kamyki, wkładał do ust i powtarzał głośno, uparcie, najtrudniejsze wyrazy greckie. Szorstkie kamyki bólem krzywiły dziecięcą twarzyczkę, a on bezskutecznie próbował wymówić złowieszcze wyrazy, zdania najeżone kolcami dźwięków.
Aż nadszedł wieczór, w który przez szum wody, klaskanie wioseł i czystą jak łza muzykę cytarzysty, zabrzmiało słowo łagodne i miękkie, zamykające w sobie miłość i rozpacz wysiłku – METER – matka.
Płynęły lata... Słowa Demostenesa smagały wichrem, płakały rozpaczą, kołysały tkliwością i grzmiały błyskawicą – niosąc mu chwałę największego mówcy starożytnej Hellady.
Dziś już nikt nie kaleczy ust kamieniami. Diagnozę i terapię prowadzą doświadczeni logopedzi. Opieką logopedyczną obejmowane są już niemowlęta a terapia jest prowadzona w wielu przedszkolach i szkołach.
We wrześniu w naszym przedszkolu wszystkie 5-cio i 6-cio latki zostały objęte badaniem logopedycznym, mającym na celu wstępną ocenę stanu mowy, wykrycie zaburzeń jej rozwoju oraz zakwalifikowanie dzieci na zajęcia terapii logopedycznej. Badanie logopedyczne mowy obejmuje:
- badanie rozumienia poleceń słownych,
- badanie zdolności wypowiadania się,
- badanie budowy i sprawności aparatu artykulacyjnego,
- badanie prawidłowości wymawiania dźwięków mowy i wyrazów.
Podczas zajęć logopedycznych prowadzona jest terapia zaburzeń mowy. Jest to całość czynności podejmowanych przez logopedę mających na celu
usunięcie tychże zaburzeń u dzieci zakwalifikowanych na zajęcia. Praca odbywa się indywidualnie bądź w grupach korekcyjnych. W czasie zajęć dziecko wykonuje ćwiczenia: oddechowe, fonacyjne, percepcji słuchowej, motoryki narządów mowy oraz artykulacyjne pod okiem specjalisty. Logopeda wywołuje i utrwala głoski (wadliwie dotychczas artykułowane).
Systematyczność, ścisła współpraca z rodzicami, stosowanie się do zaleceń logopedy są gwarancją sukcesu (trwałych efektów).
Pod koniec wieku przedszkolnego oczekuje się od dziecka poprawnego wymawiania wszystkich dźwięków oraz swobody w posługiwaniu się mową. |
|
MAMUSIU, TATUSIU...
PRZEPRASZAM
- czasem jestem nie do zniesienia, ale w ten sposób chcę Wam powiedzieć, że jestem...
- zadaje mnóstwo pytań, w ten sposób uczę się świata...
- chcę wszystko wciąż robić sam, to pozwala mi uczyć się samodzielności...
- często myślę wyłącznie o sobie - płaczę, krzyczę, ale tak bardzo potrzebuje Waszej uwagi.
PROSZĘ
- mówcie do mnie spokojnie, żebym też mógł tak mówić do innych...
- bądźcie dla mnie przykładem, to może i ja kiedyś będę dla kogoś...
- przeproście mnie, jeśli uczynicie coś złego, ja też nauczę się przepraszać...
- mówcie, że mnie kochacie, żebym i ja kiedyś mógł to komuś wyznać...
- pamiętajcie, że na razie nie mogę zrobić nic wielkiego, ale za to małe rzeczy z wielką miłością...
DZIĘKUJĘ
- mówicie do mnie grzecznie, przytulacie mnie, to daje mi poczucie bezpieczeństwa...
- mówicie do mnie w sposób zdecydowany, stawiacie mi zakazy, to uczy mnie pokory,
- zauważacie moje złe nawyki i zwalczacie je - teraz jest to jeszcze możliwe...
- pozwalacie mi popełniać błędy, one doprowadzą mnie do prawdy...
- nie bijecie mnie i nie poniżacie, ja też tego nie będę czynił...
- nie mieszacie mnie w sprawy dorosłych, bo przecież jestem tylko dzieckiem...
I jako Wasze dziecko powiem, że JESTEŚCIE WSPANIAŁYMI RODZICAMI!
Porady
"Język jest jedną wspólną pracą wszystkich, którzy się nim posługują."
Witold Doroszewski
Porady logopedyczne – Jak wspomagać rozwój mowy dziecka?
I.Mówmy do dziecka jak najwięcej. Pamiętajmy, że mowa otoczenia powinna być poprawna. Do dziecka trzeba mówić wolno, dokładnie i wyraźnie.
II.Koniecznie zaniechajmy sztucznego spieszczania i używania tzw. języka dziecięcego.
III.Starajmy się mówić tak, by dziecko mogło widzieć naszą twarz, nasze usta.
IV.Zachęcajmy dziecko do mówienia i z zainteresowaniem słuchajmy tego, co chce nam powiedzieć.
V.Dziecko trzyletnie chce rozmawiać z otoczeniem, zadaje mnóstwo pytań, chętnie opowiada. Nie lekceważmy tych faktów, wspomagajmy je w wyrażaniu myśli i uczuć oraz wysławianiu się. Pamiętajmy, że nasze odpowiedzi, pomagają dziecku lepiej zrozumieć świat.
VI.Nie wyręczajmy dziecka w mówieniu, nie zgadujmy co chce nam powiedzieć.
VII.Nie przeszkadzajmy dziecku przez ciągłe poprawianie i zmuszanie do poprawnego powtarzania.
VIII.Dziecko leworęczne otoczmy specjalną opieką. Nie zmuszajmy go do posługiwania się prawą ręką w okresie kształtowania się mowy, gdyż to może spowodować zaburzenia w rozwoju mowy.
IX.Czytajmy dziecku i opowiadajmy bajki, gdyż to rozwija jego wyobraźnię. |
|
Mowa jest sprawnością której trzeba się nauczyć. Rozwój mowy dziecka nie przebiega identycznie u wszystkich dzieci, jest to kwestia indywidualna uzależniona między innymi od uwarunkowań genetycznych oraz społecznych. Jednak prawidłowy rozwój mowy stanowi podstawę rozwoju osobowości dziecka, dzięki niemu może ono poznać otoczenie oraz je opisać. W rubryce LOGOPEDIA będę zamieszczać również propozycje ćwiczeń, zabaw językowych i porad dotyczących kształtowania się mowy dziecka w wieku przedszkolnym. |
|
"RYSUJEMY NASZE MINKI" - plastyczny konkurs logopedyczny
- adresatami są dzieci 5-6-letnie, uczestnicy terapii logopedycznej
- praca konkursowa powinna zawierać rysunek ćwiczenia artykulacyjnego lub własnej pomysłowej minki
- format pracy A4 (blok techniczny), technika wykonania pracy dowolna (bez technik przestrzennych)
- praca powinna zawierać metryczkę z tyłu pracy: imię, nazwisko, wiek dziecka, grupa przedszkolna
- termin składania prac 7.10.2011r., rozstrzygnięcie konkursu 15.10.2011r.
- przewidziane atrakcyjne nagrody dla uczestników konkursu
- prace przechodzą na własność organizatora konkursu
ŻYCZĘ MIŁEJ ZABAWY
LOGOPEDA - ANNA MARIA TYBOROWSKA
|
|
