Czasami w wakacje Rodzice rezygnują z różnych ćwiczeń dodatkowych dla dzieci: nauki języków obcych, gry na instrumencie, cotygodniowej pływalni lub judo. Jest to zrozumiałe – dzieci także mają prawo do wypoczynku, szczególnie po całym roku szkolnym.
   Z terapią logopedyczną jest inaczej – im więcej ćwiczeń, tym lepsze efekty, natomiast im dłuższa przerwa – tym większe ryzyko niechcianych zmian.Czasem jest tak, że nie mamy wpływu na przerwę w spotkaniach z logopedą, lub planowana przerwa znacznie się przedłuża. Co wtedy robić?
Sięgnij po kilka prostych ćwiczeń i zabaw, które z sukcesem wykorzystasz podczas wakacyjnych dni, a które będą miały charakter logopedyczny – bez świadomego udziału dziecka w ćwiczeniach:

1. Zabawa piłką: podrzucanie, rzucanie do siebie, rzucanie do celu, kopanie piłki w określonym kierunku; ważne, żeby każdy ruch piłki powiązany był z sylabą lub wyrazem utrwalającym wymowę.

2. Huśtawka: asekurujesz Malucha na placu zabaw? Podczas huśtania się, zorganizuj zabawę słowną. Dla młodszych – kategoryzacja: wymień jak najwięcej ubrań, zabawek, pojazdów, owoców, imion; dla starszych: co słyszysz na początku wyrazu? Jaką sylabę, głoskę? Wymień wyrazy zaczynające się od głoski…. jaki wyraz zaczyna się i kończy tą samą głoską? Kontroluj sposób wymawiania.

3. Piknik: zabierz, oprócz smakołyków i kocyka, grę: domino, memory, lub inne, które zaangażują rodzinę: scrabble, zgadnij kto to, gry planszowe… nawet w takich chwilach masz wpływ na rozwój swojego dziecka!

4. Podróż samochodem: każdy z pasażerów wymawia słowo, które rozpoczyna się na tę głoskę, którą zakończył się wyraz poprzedni, na przykład: mama – sok; tata – kiwi; Ola: igła; Tomek – antena. Ciekawe, czy ktoś wypowie dwa razy tę samą nazwę, albo czy komuś braknie wyrazów! Podczas jazdy nie zapomnijcie o śpiewaniu piosenek, opowiadaniu historii i żartów.

5. Podsumowanie dnia: zadaniem malucha jest opowiadanie tego, co przeżył i doświadczył w minionym dniu. Warunkiem jest piękne mówienie. A może dodatkowo narysuje scenę z fantastycznego dnia?

  Pamiętajmy o tym, że największe efekty osiągają te dzieci, które uczą się przez zabawę oraz których rodzice aktywnie uczestniczą w procesie wspierania i rozwoju mowy. Wykorzystaj wakacje, aby wspólnie spędzić czas ze swoim dzieckiem !

Ćwiczenia usprawniające język:
•Winda – otwórz szeroko buzię, poruszaj językiem tak, jakby był windą – raz do góry, raz na dół;
•Karuzela – lubisz kręcić się w koło (prawda?), twój język także. Włóż język między wargi a dziąsła i zakręć nim raz w prawą, raz w lewą stronę;
•Malarz – maluje sufit dużym pędzlem. Pomaluj pędzlem (językiem) swoje podniebienie, zaczynając od zębów w stronę gardła;
•Młotek – wbijamy gwoździe w ścianę. Spróbuj zamienić język w młotek i uderzaj o dziąsła tuż za górnymi zębami, naśladując wbijanie gwoździa;
•Trzepanie dywanów – szybkie i kilkukrotne uderzanie językiem o dziąsła tuż za górnymi zębami wypowiadając głoskę l;
•Rysowanie – narysuj językiem kółko (dookoła warg) lub kreseczki (od jednego kącika ust do drugiego );
•Chomik – wypycha policzki jedzeniem, a ty pokaż jak można wypchnąć policzki językiem, raz z prawej, raz z lewej strony;
•Żyrafa – ma długą szyję, którą wyciąga mocno do góry. Otwórz szeroko usta i spróbuj wyciągnąć język do góry w kierunku nosa, najdalej jak potrafisz;
•Słoń – ma długą trąbę i potrafi nią wszędzie dosięgnąć. Ciekawe, czy potrafisz dosięgnąć językiem do ostatniego zęba na górze i na dole, z prawej i lewej strony;
•Konik jedzie na przejażdżkę – naśladowanie konika stukając czubkiem języka o podniebienie, wydając przy tym charakterystyczny odgłos kląskania;
•Sklejanie pierogów – nagryzanie brzegów języka zębami (masaż) i rozciąganie języka;
•Wyżymaczka – przeciskanie języka przez maksymalnie zbliżone do siebie zęby;
•Strzelanie z kuszy – język to strzała a wargi – kusza, z której należy strzelić. Włóż język pod górną wargę, która jest naprężona i próbuj wypchać wargę czubkiem języka;
•Kotek – po posiłku wyliż talerz językiem jak kotek. To ćwiczenie mniej eleganckie, za to bardzo skutecznie gimnastykuje język;
•Smaczny lizak – nareszcie możesz lizać lizaka do woli unosząc czubek języka ku górze;
•Słodkie przysmaki – posmaruj wargi (podniebienie) miodem, kremem czekoladowym, mlekiem w proszku i zliż je dokładnie jak miś czy kotek;
•Karabin maszynowy – wielokrotne, energiczne wypowiadanie [ttt…], [ddd...], [tdtd…], dotykając czubkiem języka o dziąsła tuż za górnymi zębami przy szeroko otwartych ustach;
•Chiński język – wypowiadanie zbitek sylabowych - szybko i kilkakrotnie: nalapatada, nolopotodo, nelepetede, nuluputudu, nylypytydy;

PAMIĘTAJ! Efektywność ćwiczeń możliwa jest tylko poprzez wielokrotne powtarzanie.

Jedną  z częstych przyczyn  powstawania wad wymowy u dzieci w wieku przedszkolnym jest niedostateczna sprawność narządów artykulacyjnych, przede wszystkim języka, warg, policzków , żuchwy , podniebienia miękkiego oraz koordynacja tych ruchów z oddechem.
Dzieci, których narządy mowy nie są odpowiednio sprawne często zastępują głoski trudne do wymówienia łatwiejszymi, ponieważ nie potrafią wykonywać precyzyjnie pewnych ruchów artykulacyjnych, dających w efekcie głoskę.
Dlatego tak ważną rolę w procesie wspierania rozwoju mowy u dziecka oraz przy okazji korekcji zaburzeń mowy pełnią ćwiczenia artykulacyjne.
Do „gimnastyki buzi i języka" możemy wykorzystywać każdą okazję: spacer,droga do i z przedszkola czy podróż.

Gimnastyka buzi i języka to nic innego jak ćwiczenia języka, warg, podniebienia miękkiego i żuchwy.Ich ruchy muszą być celowe i bardzo dokładne. Dlatego też narządy mowy trzeba ćwiczyć aby wypracować maksymalną precyzję ich działania . Gimnastyka buzi i języka nie musi być dla dziecka nieprzyjemnym obowiązkiem . Wspólna zabawa poprawiającą sprawność artykulatorów może być dla naszych pociech cudownym czasem spędzonym wspólnie z mamą lub tatą.
Nasz cykl zabaw z zakresu Gimnastyki Buzi i  Języka rozpoczynamy od kilku prostych ćwiczeń oddechowych:
zdmuchujemy kawałki papieru za pomocą słomki z chropowatej powierzchni,
zdmuchiwanie świecy , dmuchanie na płomień , dmuchanie na wiatrak, piłeczkę pingpongową,
wydmuchiwanie baniek mydlanych,
nadmuchiwanie baloników, gumowych zabawek .
Życzę miłej zabawy.

1. Wykonuj z dzieckiem ćwiczenia oddechowe utrwalające prawidłowy sposób oddychania.
Pamiętaj, żeby pomieszczenie było przewietrzone. Wybierz jedno lub dwa ćwiczenia i wykonaj je jeden raz. Ćwiczeń oddechowych nie może być zbyt wiele, aby u dziecka nie doszło do zawrotów głowy.
2. Wykonuj z dzieckiem ćwiczenia usprawniające pracę narządów artykulacyjnych oparte o zabawy fonacyjne i artykulacyjne.
Przykłady:
Kotek mruczy – mmmmm, ziewa (naśladowanie ziewania)
Wąż syczy – sssssss
Pszczoła bzyczy – bzz bzz
Straż pożarna jedzie – eee ooo eee ooo (z przesadną artykulacją samogłosek – wargi rozciągają się, a następnie ściągają)
Samolot leci – uuuuu (dzióbek z warg) i ląduje iiiiiiiiii (szeroki uśmiech)
Parskanie jak konik, następnie kląskanie językiem
Cmokanie
Pociąg jedzie – fu fu fu (górne zęby dotykają dolnej wargi)
3. Naśladujcie odgłosy otoczenia:
Szum wiatru, odkurzacza, odgłosy wydawane przez zwierzęta (np. be be, mu mu, pi pi), warkot silnika samochodu, alarm przejeżdżającej straży pożarnej, zasłyszaną melodię (można ją odtworzyć śpiewając lalala).
Wykorzystuj każdą okazję żeby prowokować dziecko do mówienia. Wyrażenia dźwiękonaśladowcze są bardzo ważnym etapem w rozwoju mowy! W trakcie ich wypowiadania dziecko utrwala sobie głoski oraz uczy się łączyć sylaby, np. be be, pa pa.
Jeśli dziecko ma trudności z wyrażeniami dźwiękonaśladowczymi – zacznij od tych, które zbudowane są z samogłosek (aaaa, iiiiii, uuuuu, ooooo). Można nimi nazwać emocje, odgłosy zwierzątek i otoczenia. Później przejdź do wyrażeń zawierających spółgłoski, które pojawiają się w mowie dziecka najwcześniej – p, b, m (pa, ba, ma). Z czasem można zacząć łączyć sylaby (pa pa, mama).
4. Kiedy dziecko nazywa jakiś przedmiot „po swojemu” lub komunikuje się niewerbalnie (przy pomocy gestu) – nazwij głośno przedmiot lub czynność, o którą mu chodzi.
5. Ucz dziecko koncentrowania wzroku na rozmówcy.
Patrz na dziecko kiedy do niego mówisz oraz kiedy oczekujesz od niego odpowiedzi.
6. Pokazuj dziecku różne przedmioty i nazywaj je.
Powinny to być przedmioty codziennego użytku, z którymi dziecko często ma kontakt, np. zabawki, jedzenie, ubrania.
7. Oglądajcie wspólnie obrazki.
Opowiadaj dziecku co się na nich znajduje, wskazuj na różne przedmioty, opisuj je, nazywaj. Prowokuj także dziecko do mówienia poprzez proste pytania: Gdzie jest miś? Kto to? Jaki ma kolor? Jest smutny, czy wesoły? Mały czy duży?
8. Zadawaj dziecku krótkie proste pytania prowokujące do mówienia. 
Jeśli dziecko nie zna odpowiedzi, można mu podpowiedzieć i nazwać przedmiot lub czynność. Nigdy jednak nie należy od razu odpowiadać za dziecko. Trzeba dać mu szansę, aby się zastanowiło i spokojnie odpowiedziało.
9. Zachęcaj dziecko do udziału w codziennych czynnościach. Opowiadaj o tym, co robicie.
Mama je jabłko. Jabłko jest czerwone i słodkie. Zobacz.
Teraz założymy sweter. Sweter jest zielony i miękki. Ma guziki.
To jest dom. Dom jest duży. Ma okna.
Umyj zęby. Gdzie masz zęby? Pokaż.
Ważne żeby zdania nie były zbyt skomplikowane, a słownictwo bliskie dziecku.
10. Nazywaj emocje:
Podczas czytania, oglądania obrazków, czy sytuacji z życia codziennego warto nazywać emocje.
np. Mama jest wesoła. Śmieje się.
Dziewczynka jest smutna. Płacze.
11. Wzmacniaj osiągnięcia dziecka poprzez pochwałę oraz powtórzenie wypowiedzianego przez nie słowa.
12. Czytaj dziecku.
Warto poświęcić choćby 15-30 min dziennie na przeczytanie dziecku bajeczki. To nie tylko rozwija wyobraźnię, lecz także poszerza zasób słownictwa, uczy koncentracji uwagi i daje dziecku poczucie bliskości.
13. Dbaj o poprawność swoich wypowiedzi. Pamiętaj, że dziecko naśladuje właśnie Ciebie!
Nie posługuj się językiem dziecka. Nie spieszczaj nadmiernie form. Nie nazywaj przedmiotów, czynności lub osób w taki sam sposób jak dziecko.
14. Wykonujcie zabawy rytmiczno-ruchowe.
Przykłady:
Rodzic wystukuje rytm (np. na tamburynie, bębenku, klaszcząc w dłonie). Dziecko porusza się zgodnie z rytmem. Głośne i wolne stukanie (idzie niedźwiedź) – dziecko idzie powoli, mocno stawiając nóżki na podłodze; cichsze, ale szybkie stukanie – dziecko porusza się lekko i szybko (idzie mały miś).
Śpiewanie piosenki i jednoczesne pokazywanie:
Głowa – ramiona – kolana – pięty
Głowa –  ramiona –  kolana – pięty
Głowa –  ramiona – kolana – pięty
Oczy – uszy – usta – nos.
15. Ucz dziecko piosenek, wierszyków i wyliczanek.
Piosenki, wierszyki i wyliczanki rymują się, a dzięki swej melodyjności są łatwe do przyswojenia. Zacznij od krótkich, nawet dwuwersowych form, by z czasem przechodzić do dłuższych.
16. Zachęcaj do rysowania.Komentuj co robi, opowiadaj o tym co widzisz na obrazku. Zadawaj pytania.
Można także łączyć rymowanki z rysowaniem:
To prostokąt i dwa koła
Z przodu kwadrat, z tyłu rura
Warczy, prycha i już wiecie
Że to AUTO ma być przecież!
17. W czasie zabawy wcielajcie się w różne role.
Zabawy tematyczne (np. w kucharza, czy sklep) nie tylko rozwijają wyobraźnię, lecz także uczą naprzemienności ról, zasad zachowania w określonych sytuacjach komunikacyjnych oraz poszerzają zasób słownictwa dziecka.
18. Kontroluj, czy dziecko rozumie Twoje polecenia.
Polecenia powinny być proste i dotyczyć czynności lub przedmiotów, które są dziecku bliskie.
Daj misia. (Kiedy o to prosimy nie wskazujemy palcem na misia!)
Pokaż oko.
Przynieś buty.
Połóż piłkę na krześle.
19. Nie wyręczaj dziecka w mówieniu. Nie przerywaj mu.
Jeśli ma trudność z wypowiedzeniem wyrazu, pozwól mu spokojnie dokończyć, po czym powiedz ten wyraz jeszcze raz – poprawnie.
20. Nie śmiej się z jego wypowiedzi. Nie krzycz, jeśli jest niezrozumiała. Nie uciszaj.
To może wywołać zniechęcenie do mówienia.
21. Nie poprawiaj uporczywie każdego słowa i każdej niegramatycznej wypowiedzi dziecka.
22. Ważne, aby dziecko miało kontakt z innymi dziećmi i dorosłymi – to wzmocni w nim potrzebę komunikowania się.
23. Nie wymagaj od dziecka, aby wymawiało głoski, na które rozwojowo nie jest jeszcze gotowe.

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna udzielana w przedszkolu polega na rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dziecka.

W ramach pomocy psychologiczno – pedagogicznej w naszym przedszkolu  zostały zorganizowane następujące zajęcia:

* rozwijające uzdolnienia:

- " Odkrywcy Wodnego Świata"  - 4 - 5 latki, zajęcia prowadzą
p. Magdalena Zbrożek oraz p. Monika Kulikowska,

- Język angielski - 5 - 6- latki, zajęcia prowadzi
p. Aleksandra Brzeźińska;

- " Magiczna Matematyka " - 5 - 6 - latki, zajęcia prowadzi
p. Urszula Nerwińska.

* wspierające:

- Terapia logopedyczna - 4, 5 - 6 - latki, terapia realizowana jest indywidualnie i grupowo, terapię prowadzą p. Beata Kalinowska i p. Anna Tyborowska;

- " Wesoła Matematyka" - 5 - 6 - latki, zajęcia prowadzi
p. Alicja Sznurowska;

- Gimnastyka korekcyjna - 4, 5 - 6 - latki, zajęcia prowadzi
p. Alicja Zaniewska;

- Zajęcia socjoterapeutyczne - 4 - 5 - latki, zajęcia prowadzi p.Barbara Klimowicz.

W miesiącu wrześniu w naszym przedszkolu wszystkie 4-ro,  5- cio i 6 - cio latki zostały objęte badaniem logopedycznym mającym na celu wstępną ocenę stanu mowy, wykrycie zaburzeń jej rozwoju oraz zakwalifikowanie dzieci na zajęcia terapii logopedycznej.

Badanie logopedyczne mowy obejmuje:
- badanie rozumienia poleceń słownych,
- badanie zdolności wypowiadania się,
- badanie budowy i sprawności aparatu artykulacyjnego,
- badanie prawidłowości wymawiania dźwięków mowy i wyrazów.

Zajęcia logopedyczne prowadzone w naszym przedszkolu odbywać się będą indywidualnie bądź w grupach terapeutycznych liczących nie więcej niż  4 dzieci w grupie, natomiast nasze maluchy będą uczestniczyły w zajęciach logorytmicznych " Śmieszne minki - zabawy logorytmiczne dla trzylatków" prowadzonych przez logopedę  z całą grupą przedszkolną.

Zajęcia rozpoczynamy już od pierwszego tygodnia października.
Harmonogram spotkań terapii indywidualnej i grupowej znajduje się u wychowawców grup IV, V, VI i VII, natomiast godziny pracy logopedy w przedszkolu umieszczone są na drzwiach gabinetu logopedycznego.
   
Systematyczność oraz stosowanie się do zaleceń logopedy są gwarancją sukcesu i trwałych efektów.

Gry logopedyczne są bardzo ważnym i atrakcyjnym elementem terapii logopedycznej dla dzieci.  W zabawowej formie zachęcają dzieci do wielokrotnego powtarzania ćwiczeń artykulacyjnych .

  Domino Logopedyczne przeznaczone jest do zabaw dydaktycznych oraz ćwiczeń logopedycznych z dziećmi.Doskonali naukę czytania prostych wyrazów ( 6 - latki) , ćwiczeń słuchowych oraz prawidłową wymowę utrwalanych głosek. Ćwiczy słuch fonemowy, doskonali analizę i syntezę słuchową oraz wzrokową.

  Jest to bardzo fajny sposób umożliwiający połączenie nauki z zabawą nie tylko w przedszkolu ale również w domu wraz z rodzicami.

Ostatnio na  naszych zajęciach logopedycznych zagościł program koputerowy wydawnictwa KOMLOGO - LOGOOBRAZKI. Cieszy się on u naszych przedszkolaków bardzo dużym zainteresowaniem .  
   Logoobrazki to program komputerowy przeznaczony dla dzieci w wieku od 4 do 8 lat. Program ten służy dzieciom do kształtowania prawidłowej wymowy ćwiczonych głosek, kształtuje umiejętności spostrzegania takich samych elementów, dzieci ćwiczą logiczne myślenie oraz analizę i syntezę wzrokowo ruchową. Sześciolatki natomiast mogą kształtować umiejętność czytania prostych wyrazów, dodawania i odejmowania ( 0-9), tworzenia skojarzeń, dobierania elementów w kategorie oraz porównywania elementów ( większy, mniejszy równy). Program Logoobrazki został opracowany na bazie ponad 500 obrazków .

Czym jest oddech?
 
Oddech inaczej zwany respiracją to czynność fizjologiczna niezbędna do życia i nierozłącznie związana z  prawidłowym mówieniem. Istotne jest aby wdech i wydech przebiegały we właściwy sposób. Podczas wdechu nabieramy tyle powietrza ile potrzebujemy do wypowiedzenia frazy (wyrazu, zdania).
 Schemat właściwego oddychania:

WDECH ( szybki i krótki) , nabieramy powietrze nosem - WYDECH ( długi i powolny) wydychamy powietrze ustami .

Jaki jest cel i rola ćwiczeń oddechowych?

Ćwiczenia oddechowe mają na celu pogłębienie oddechu oraz zwiększenie pojemności płuc. Ważne jest wydłużenie fazy oddechowej i wyrobienie właściwego dla mowy toru oddechowego. Ćwiczenia oddechowe stosowane w terapii logopedycznej dzieci pomagają zapobiegać wszelkiego rodzaju wadom wymowy i niewłaściwemu ukształtowaniu aparatu artykulacyjnego.