Po obejrzeniu spektaklu "Dokąd pędzisz koniku", p. Marzanna Gawrych - aktorka TLiA w Łomży zaprosiła nas na scenę, gdzie zupełnie z bliska mogliśmy przyjrzeć się rekwizytom i kukłom wykorzystanym w tym przedstawieniu. Aktorka, która prywatnie jest ciocią jednego z chłopców z naszej grupy, opowiedziała nam o swojej pracy - pasji, a my oprócz zadawania pytań, wciskaliśmy nosy  w każdy zakamarek teatralnych kulis. Dziękujemy pani Marzenie za podzielenie się z nami radością płynącą z wykonywania tak niezwykłego zawodu, jakim jest aktorstwo.

"Pożegnanie Marzanny"

Marzanno, Marzanno, kolorowa panno
byłaś z nami zimę całą.
Nie spałaś jak niedźwiedź bury,
ale hasałaś, skakałaś, śniegiem czasem sypałaś.
Na nartach i sankach z nami zjeżdżałaś,
mroźnym wiatrem też zawiałaś.
Radowaliśmy się wszyscy w koło
bo z tobą zima była wesoła.
Tak też mogliśmy sporty różne uprawiać
i w ciepłych ubrankach harce wyprawiać.
Dzisiaj smutno żegnać cię,
bo już kończy się zima.
A wiosna się zaczyna.
ustąp więc nasza panno słomiana,
bo pani w zieleni czeka przybrana.

Najlepszym sposobem poznania zwierząt żyjących byłaby wycieczka do ogrodu zoologicznego. Jednak  są też inne ciekawe możliwości zdobycia wiedzy na temat zwierząt. Naszym pomysłem było lepienie zwierzątek (płaskorzeźby) z masy solnej.

Długo myśleliśmy, w jaki sposób powitać wiosnę, aż wreszcie wymyśliliśmy:)Wierszem! Zadanie było proste: ułożyć cztery wersy o wiośnie, nauczyć się i zaprezentować na forum grupy. Udało się! Na zakończenie festiwalu dzieci zauważyły, że słoneczko grzeje trochę mocniej:D
P.S.: Dziękuję wszystkim rodzicom, którzy podjęli zabawę i przygotowali dzieci.

"...nie ma Wielkanocy bez barwnych pisanek." Nasze papierowe malowaliśmy akwarelami. To było naprawdę fajne uczucie patrzeć na starania dzieci: na ich skupienie, dokładność i na radość z osiągniętego efektu:)

Niby takie małe, niby takie proste... Dla nas - dorosłych owszem. Dla naszych maluchów niekoniecznie. Niemniej, nasze baranki były trudnym ćwiczeniem umiejętności manualnych: urwać kawałek bibułki, zgnieść i przykleić - wiele razy. Takie zadania być może w niedalekiej przyszłości zaowocują łatwością w podejmowaniu nauki pisania.

Przyglądając się zaangażowaniu dzieci w przygotowania do Święta Babci i Dziadka, bez wahania mogę powiedzieć, że kochają jeszcze bardziej niż napisałem w tytule.
Ponieważ teksty na występ były napisane w oparciu o wypowiedzi dzieci (często bardzo podobne), czasem podczas prób kłóciły się między sobą, o którym dziadku lub której babci był fragment. Na szczęście podczas występu sporów nie zauważyłem.
Po części artystycznej, na licznie przybyłych gości czekały niespodzianki -zabawy "Przewodnik" oraz "Naucz mnie tańczyć" . Aktywne uczestnictwo babć i dziadków we wspólnych zabawach wywołało radość nie tylko u biorących w nich udział, ale również u tej części widowni, która przyglądała się poczynaniom śmiałków. Myślę, że o tym dniu można powiedzieć, iż było to miło spędzone rodzinne popołudnie.

Co miesiąc (począwszy od stycznia tego roku) zapraszamy rodziców dzieci z naszej grupy do udziału w zajęciach otwartych. Ich celem jest zaprezentowanie poziomu opanowanych (w większym lub mniejszym stopniu) umiejętności kluczowych dla rozpoczęcia edukacji szkolnej. Cieszy nas fakt, że zainteresowanie rodziców postępami dzieci, okazywane podczas rozmów indywidualnych, znajduje również odzwierciedlenie w liczbie obecnych na spotkaniach.
Podczas ostatnich (26.03), przybyłe mamy wraz z tatusiami wykonali z papieru trójwymiarowe jajka, które zdobią naszą salę mieniąc się kolorami.
Korzystając ze świątecznego wątku, śledzącym nasze grupowe poczynania życzymy nieprzemijającej wielkanocnej radości oraz tradycyjnego mokrego dyngusa:)

W oczekiwaniu na mamy, "odkurzyliśmy" pudełko z figurowym domino. Gra ta niesie tyle samo frajdy, co pożytku - utrwalenie znajomości figur geometrycznych i kolorów:) Już myślę o jej nowych wariantach...;)

W piątkowe popołudnie (22.03) tuż po obiedzie zasiedliśmy przy stoliczkach, by wykonać palmy wielkanocne. Najtrudniejszy był początek, czyli odrysowanie i wycinanie rączek - zielonych gałązek, reszta poszła jak z płatka. Kosztowało to trochę pracy, ale przecież nasze pięciolatki już dawno zakomunikowały nam, że lubią trudne zadania - widać to:)